Ver-te
Er is een einder
Hoor ik de zon die verdwijnt
Zie ik mijn ijkpunt
‘as van verlangen’: houten balk met tekst, tafeltje met muziekdoosje, de bronzen figuren zijn op weg
Er is een einder
Hoor ik de zon die verdwijnt
Zie ik mijn ijkpunt
‘as van verlangen’: houten balk met tekst, tafeltje met muziekdoosje, de bronzen figuren zijn op weg
Het alfabet: Men-taal kopt mijn taal. Zijn ’t de verdiepte leemtes in de twee planken van de dors-sleden/ staande boek, manshoog die spreken mij aan, wat zeg je?
Zijn het de inkepingen en gevuld met steentjes /vondsten die verwijzen naar taal en klank.
Gevoelstaal, tastbaar ook als blinden die tasten moeten. Taal is in het hoofd de mol die de gedachtengangen volgt.
Maar ook zij die verhalen spint: de hersenspinsels: een eikenboom( gedroogde wortel en tak )helemaal gevangen in papier. Haar plek is nu mijn schuifdeur, omdat je ook in je hoofd laden, open en dicht kan schuiven. Hierbij zijde-links mijn lichaam die door beeld en de taal houvastjes kopt.
Spelen met de elementen, lucht, water, planten/aarde.
Een maand lang werkte ik op een AIR plek in Culemborg bij werk aan’t spoel. Verzamelen van wat die plek mij gaf aan inspiratie en materiaal daar deed ik ’t mee. De bladen van de grote klis inspireerde mij tot wolken die tot schaalvormen stolde, daarna hing ik ze te drogen in de wind….
Waar-om,
om waarheden als losse lichamen vrij te geven?
Houten boomschijf jaarringen ingewreven was
Die tijd ’n te kort meisjes-leven doorkliefde
Een schot het vederlicht lijf doorboorde
Van stof en was, vergaan het hemd
Geen verder gaan maar stil gevest
Overeind gehouden hoop of gronden
Verzonken, de dood zij is on-her-roepe-lijk!
Zonsopkomst om-me
Daar is de zon in mij tot
De Zonsondergang.
>a