Mijn dagboek
Vriend die luistert, vriend die zwijgt
Vriend die immer blanco blijft
Rondeel van dagboekschrijven 2017
Waar-den
Mijn streven; vol-ledig willen zijn
Voor waarde mezelf te omarmen
Mijn streven; vol-ledig willen zijn
Aanvaarding van een oervermogen
Ingewikkeld trekt de ontwikkeling vlot
Voor waarde mezelf te omarmen
Mijn streven; vol-ledig willen zijn.
Her-stellen
Opnieuw mijn evenwicht gevonden
het composteren van opgedane ervaringen
niet ’t enkel terugpakken vanwaar ik kwam
opnieuw mijn evenwicht gevonden
een hersteltijd heeft voor alles rust nodig
van bezinken tot nieuwe compositie die klinkt
het composteren van opgedane ervaringen
opnieuw mijn evenwicht gevonden.
Regen-tes
Verreweg
De regen
Regeerde mijn lente
Verregende wegen agente zijn
Ster
motregen
van woorden
die binnendruppelen als
lekkende kranen tot overstroming
lijden…
regenbui of windhoos
stortbui of miezerregen
je word er nat van
Bergen berichten
Ik zit hier om los te laten
Dat niet meer in mijn rugzak past
Geen benul van wat ik tegenkomen ga
Zal ik toch nu moeten dalen
En als kompas mijn hart
Raadplegen
Met de zorg voor mijn gewaar zijn.
Het uitzicht blijft in termen
Van benoemen nagenoeg gelijk
Wat lichtval betreft wisselt
Mijn berg van gloed en kleur
De nevels sluieren er wat om heen
En mijn intentie is
Er niet heen te kunnen klimmen
Maar mijn ogen bezien haar op afstand
alsof ik die reizig-ster ben die
vastgelopen op een richel
Zich niet eens hoeft te zekeren
Voorlopig, loop ik niet daarheen
Maar waar ik ben, is ook de berg
Is ook de beek en ben ik
Bij de bron.
Hoofdbrekers
De wind geselt takken teken het raam
Als zouden er herinneringen binnenkomen
Zonder kloppen zijn ze overal
Ging ik naar nergenshuizen
Volgde netvliesvoorstellingen, wisten
Met een routervrij bereik
mijn netwerk te veroveren
Overal witte vlaggen ingeruild
Voor die kleine zwarte aan mijn linkerraam.
Weet ik zonder agendapunt
Haarfijn een nummer tijd en plaats
Deleten of wissen werkt beide niet
De wet van zwaartekracht en lichtmastwerk
Schroefde deze week de spanband aan
Mijn hoofd leek kleiner, voelde reusachtig
De harde schijven branden overuren
Zonder enig zinvol respons mijn handen
In mijn haren wrijven verlichting.
Geworteld.
Meegenomen beeldverhaal
Van wortels die in mij huizen
Waar de huizen wisselen van eigenaar
In roestig vierkant opgehangen
Dankbaar gedachtegoed verankerd
Een ver-takt nieuw jaar!
De jaarwisseling voorbij
Is dat meer dan een getalsmoment
Meer dan de belofte waargemaakt
De sporen laat,
Waakt in wie ik zijn wil
Zichtbaar makende intentie
Dat verbeelding groeien kan
Wat takken een boom opzet en aanlicht
Van betekenissen en schuilplaatsen ontdekken
Adem in en adem maar uit, of door woon de
Verwondering, zij vult mijn sporen
Door draagkracht in hart
Mijn voorwaartse vertakkingen
Verlicht de stap in 2015!
