Ver-te
Er is een einder
Hoor ik de zon die verdwijnt
Zie ik mijn ijkpunt
‘as van verlangen’: houten balk met tekst, tafeltje met muziekdoosje, de bronzen figuren zijn op weg
Steen formaties
Mantelkracht figuur, uit rots gescheurd
Trotserend grenzen over al
belijning onderstreept de tijden
roept lijden tot een halt.
Polijsten is het figuurlijke gestalt
Die het verdriet verzacht
tranen geven het was een oog
Tot daar waar het licht binnenvalt.
Woorden-loos
Vooral het ‘af-gedankte’ materiaal, dat ik om mij heen
Verzamel, van takken, mossels tot papier en resten
De oude boot ontmanteld tot kapel, en al wat ter
Inspiratie de hemel en aarde kan bewegen
Ben ik de middelpunt vliedende spil, kracht
Na ’n vurig begin, as , draai en verdwijnpunt!
Lelie- licht
Waterlelieblad, al liggend ving zij licht,
Geplukt, gedroogd vervoering,
op reis gegaan.
Lag tijdloos ingepakt
tot mijn handen handelden
Met water en lijm vormde het blad
zich tot een omarmend omvatten
Zocht zo naar een nieuw lichtdoorlaten….
in de horizon, gericht!
Zon
Zonsopkomst om-me
Daar is de zon in mij tot
De Zonsondergang.
>a
