Grondvest van M.

Waar-om,

om waarheden  als losse lichamen vrij te geven?

Houten boomschijf jaarringen ingewreven was
Die tijd ’n te kort meisjes-leven doorkliefde
Een schot het vederlicht lijf doorboorde
Van stof en was, vergaan het hemd
Geen verder gaan maar stil gevest

Overeind gehouden hoop of gronden
Verzonken, de dood zij is on-her-roepe-lijk!