Verademkunst

Verademkunst is de naam van mijn website. Met als doel een indruk te geven van mijn werk als beeldend kunstenaar. Een kleine afdruk of uitdrukking van mijn binnen- en buitenwereld . De samenhang spel tussen de letters van mijn voor en achternaam, vorm en intentie. Als een ademhaling, in –en uitademing van de dingen uit de verte nabij zien te halen, te zien te voelen en te beleven. De verborgen wens heb ik dat mijn kunst meer mag zijn dan ‘n woord of ‘n mooi beeld. Werk dat ‘n eigen taal spreekt ‘n beeldtaal of de taal die gaat en laat verbeelden zo als ademen ‘n dagelijkse levensbehoefte is, dat is voor mij mijn kunst.

Hoe zie ik, wat ik zie, tast en hoor, ruik, proef en continu waarneem. Mijn context is na de allereerste fysieke aanraking, ’t beroeren of benoemen van ‘n andere laag.

Ik wil in beweging zetten en ver-wonderen , het aanraken als middel, ‘n moment van kijken tot beleven van de door mijn handen aangeraakte materialen.

De kleine verandering, door ‘t scheppen van het beeld vormen van zeggingskracht.

Als inspiratie geldt de mij omringende leefwereld, groot deel is de natuur in brede zin en verder mijn levenservaringen. Zo hebben vele materialen die ik gebruik ook ‘n eigen leven of ander leven gehad. Plaats ik ze nu in ‘n ander licht, de hand die tast raakt vanzelfsprekend de tegenstelling. Een ander(veel verschillende) materialen onderzoek in ruimte en tijd. Zo componeer ik dit tot een nieuw beeld.

Als voorbeeld ’n wereld: ‘hart-e-lijke bewegingen’

-geschept levend bosmos, (dat natgehouden moet)

-gevangen nu in ’n oud verroest weggeworpen hartvormig blik,

-neergelegd in sereen cementzand de voetsporen van de kijker om het beeld blijven zichtbare sporen, een kring van levende afdrukken,

-daarboven hangend ‘n boek die over mijn gebroken hart ervaring spreekt in getekende en geschilderde beelden, verhalend over leven en dood.

Installatie; materiaal: roestblik, mos, water, papier, koperdraad, hout, zand, knikkers.

Maker en kijker in handelingen afdruk en indruk makend.

Een voorbeeld: ‘getrokken tijd’

-theezakjes, 49 gedroogde theezakjes nagebruik, rond gevormd gedroogd en verzameld door vrienden in de tijd dus bakjes troostende dampende thee…..

-op volg- en orde in houten kader geplaatst en gehangen,

-dit geheel stevig gezet in een zoutblok uit afrika meegenomen door vriendino

Beide de oeroverlevingsmiddelen, (waarmee ook j. beuys zich in leven hield ).

De handel in thee en zout hebben mensen doen reizen. Bespiegeling van specerij.

Het ogenblik van tijd alweer voorbijgetrokken, bij ons thuis was theetijd een vast ritueel. Nu ‘n verwijzing zou kunnen zijn naar de voorbijgetrokken tijd, alle herinneringen als zout onmisbaar in een maaltijd maar wel de juiste dosering! theetijd, thuiskomen van theedrinker, nu toeschouwer zijn van ‘t zo toevallige materiaal: hout/theezakje met oude thee/papier/nietjes,touw,zout,spiegel).

Wat is in een naam het van ver- b e e l d e n naar ve r t a l e n , idee en vorm!

Verademing verstand, verstaand, verstaan

Vertrouwen verbaal verte vergaan

Verlangen verbinden verschil

Verliefd v e r a n t w o o r d e l i j k

Verwerken verbazen verbonden verbleken verdelen verdenken verdriet

Verweren verdragen ver eren verenigen

Verweven verhoudingen

Verwijderen vervoeren

Verankeren veren verfen

Veranderen verbeteren

Verwijzen verdoezelen verdichten verwonderen verwijden

Verbergen verplaatsen ver der verstevigen verte verve

Opzet website verademkunst

—-eerste beeldsite , afbeelding zonnerad/ vlas/ijzer/papier en licht een cirkel met 8 segmenten , zeg-gingsmomenten (foto’scannen van expo 2008)

—-middelpunt, bij aanklikken een afbeelding van mijn eerste schildering, gelezon met rode v letter er in, gemaakt in amsterdam januari 1965

—- de 8 segmenten ; rond gang door het geheel in gelaagdheden

de ver- woordejes, als opstap in mijn naam en verwoording en verbeeldingsachtergrond uit te spitten, of te ver-duidelijken.

nul

Over het centrum: uitkijkpunt, mijn middelpunt…………..

Adem- pauze…..

De aanzet mijn basis: de eerste (onlangs terug gevonden) schildering van januari 1965.

Mijn waarnemen, het gezichtspunt van mijn ontwikkeling ligt al besloten hier in het geheel. De wereld omsloten in ‘n punt /de zon/de vrijheidsvogel/mijn beginletter opent de verwachting ver-!

Bewust verzamelde ik vanaf die tijd veertjes, steentjes en alles wat de natuur me deed verwonderen, zoek maar mee of je ook de ‘weg naar huis terug kan vinden………..”

1.verkennen/voorgesteld ; veronique rademaker beeldend kunstenaar–

opleidingen/ tentoonstellingen(overzicht)

2. verwijzen/ visie ; verwonderen/verademen/verbinden/verschil/verandering e.d.

3. verwoorden; vertellen/verhalen (tekst bij of over een werk, dagboekfragmenten, verhalende abstracte beelden,

verdichten;

boekvormen, gedichten; elfjes/haiku’s vrije dichtvormen in grafiek,

poeziedoosjes e.d meer het woord

gedichten;

maanstand

Van strohalmen maak je steunberen, zoals veren loden lasten vege , bij het geluid van volle maan.

gras-vlaggen

taster

elfje

Ver

boven mijn

plek, nog verder

dan ’t blauw gestrekt, het

heel-al.

haiku

Sporen maken is

bogen spannen her-over ‘t

idee, ver- ander-ing.

5. verbeelden; 3 dimensionaal, ruimtelijke objecten, steen/hout/koper/papier etc.

6. verfen/verve/vervellen; foto’s tekeningen en schilderingen 2 dimensionaal

verzamelen /verenigen ( werk in de ruimte, projecten)

ver-ant-woorden/ verbinden; (contact(gastenboek)

nul- 0 -centrum

middelpunt-vertrekpunt

O-ver ver-adem-kunst, mijn eerste aanzet -om zo de lucht in te gaan- was mijn teruggevonden eerste schildering, gemaakt in januari 1965.

De wereld als een geheel ervaarde ik als kind. de zon het centrum, mijn letter V, valt daarmee samen. de vrijheidsvogel, verbondenheid met wat is en wat door mijn ogen en handen gaat is vanuit die bron de toon-gezet.

Het verschil, van ver komt ‘t nabijzijn in tijd, -zo’n 45 jaar overbrugbaar- om weer uit te komen bij ‘t kind dat kiezelsteentjes raapte om de weg naar huis terug te vinden, die steentjes gebruik ik nu als bouwmateriaal, wegwijzer of middel om mijn punt te zetten!

ver-kennen

voorgesteld, mijn c.v.

– Veronique Rademaker, geboren te Eersel 2-6-1960

In beweging met……… ( van wandeling naar handeling)

Gedachten bij een kleine expo; blik-veld van mijn werk de afgelopen negen jaar , een noveen?

Zoals een oogopslag veel diepere lagen aanboort zo heb ik de laatste jaren ook weer veel ontdekt, ontwikkelt en gemaakt, niet voor iedereen zichtbaar omdat het in mijn binnen-ruimte plaats had. Nu deze uitnodiging om bij spelenderwijs, mijn werk in de buiten ruimte te plaatsen en aan jou/jullie een in beweging zetten om dat te delen. In de eerste plaats zijn het mijn gedachtedoosjes en kleiner werk wat ik nu recent maak maar ook probeer ik een verbinding(brug) te maken met de plaats, de zen-tuin van Daan die mij inspireerde. Iedereen heeft een binnentuin en werkt en leeft ook in andere ruimtes(tuinen). Uitgangspunt kan zijn:

Waar liggen en ontmoeten ik en wij de grenzen, maken er de sporen en voelen verbindingen?

In mijn beeldtaal is dat de grens op zoeken soms van tegenstellingen in materiaal of idee, composities van allerlei verschillende werkvormen en materialen verwerken tot ’n verhaal.

Het werkt bij mij als met een steentje in het water gooien , plons het idee en dan komen vormen zich allerlei lagen die zichtbaar naar boven willen drijven. Soms gaan daar tijde overheen tot het echt klaar is en kan het doosje of boek weer sluiten om geopend te worden.

En waar het over gaat dat hoop ik van u te horen en te zien wat het in beweging brengt.

Sporen maken is

Bogen spannen her over ‘t

Idee ver ander(t)

Binnen- en buitenwereld, open en gesloten
Hori-zon-taal en de vert Ik-al-en
Huid-aanraking en woordgedachte; natuurlijke materialen zoals de esdoornneusjes voor mijn deur dwarrelen in de herfst , tijd van inkeer.
Vorm(wat ik waarneem) en inhoud (wat ik bedoel)
Stilte en beweging
Beeld en woord; wat is de drijf- veer, ’t veertje dat neerstrijkt in mijn tuin of de gedrevenheid van een hoop gedachten die dan tot rust komen in die ene veer als tegenwicht een loden ijker.
Wandeling en handeling
Hart en hand; Wat mijn handen maakten had haar oorsprong op harthoogte of mijn oog ving een element dat de grond-toon zette van meerder handelingen en verschillende materialen. Soms een rustpauze en dan bewoog er weer iets vanuit mijn hart en verzamelde ik die gevoels/gedachten in een sfeer , vorm van componeren in de tijd.
Steen en glas, metaal en vilt, gesprek van de tegenstellingen
Papier en vlas/koperdraad
De natuurlijke elementen, het zand aarde),de bladeren, zaaddozen/ neusjes, takjes, schelpen , vooral alles wat de natuur op mijn pad brengt. ( Zakken vol steentjes raapte ik al als kind).
Een hergebruik van al bestaande dozen, vormen ineens geef ik het een heel andere huid, drager of omgeving en het verteld meer mijn verhaal.

Elfjes

geef je

jou handen terug

zo legde M.’t anker van

scheppingskracht

de boezem

v/d liefde op zoek

loslaten de strijd, echte

intimiteit

te leven

moet ik schrijven

om te scheppen wil ik

blijven

troon

aangeregen stokken

aan de betonijzer

zetting die zwaartekracht eeuwenlang

door- straalt

over-hoop

gehaalde(andere) herinneringen

die mijn gevoelswereld

zet schaduwbeeld in lichterlaaie

voetlicht

beinvloeden

ter integreren

van mijn intentie

integer zijn tot diepste

wezen

haiku’s:

heden verleden tijd

tijd van leven diept zeker

leef-tijd maakt niet uit

tijd is betrokken

bij de handeling die mijn

beleven waarborgt

ik reis vandaag met

duel op zak en voel me

even aangeraakt

dat oefening kunst

zou baren is hoopvolle

verwachting die schept

de dingen komen

rond en heel-de mijn verhaal

’t leven geeft en laat

stuurde ik mijn woord

de lucht in vol vuur om te

landen ergens weg

beweeg ga voorbij

anders verstoor je misschien

de loop der dingen

luisteren als kunst

de grootste levensopdracht

is op-recht ver-staan

valt steen in meer

dan worden kringen zichtbaar

stromen van voortgaan

kiezelstenen die

ik zocht als kind om de weg

terug (naar huis) te vinden

raam van verlangen

die be-ogen ’t hartskloppen

klopt aan as van zijn

vol van het blad dat

wiegt en valt voor mijn ramen

op naam van de wind

gedachten steunen

moment van stevig staan

vast-ge-houden zijn

De moet van een lijn

brengt haar grens nabij ’t teken

nadruk van vrij zijn.

haiku’s:

heden- verleden -tijd

tijd van leven diept zeker

g’ leefde -tijd maakt uit

tijd is betrokken

bij handelingen die mijn

beleven waar’borgt

ik reis vandaag met

duel op zak en voel me

even aangeraakt

dat oefening kunst

zou baren is zien en horen

verwachting die schept

de dingen komen

ronden heel ook mijn verhaal

geeft ’t leven los- laat

stuurde ik mijn woord

de lucht in vol vuur om te

ergens weg, landen

In beweging met

Gaarne nodig ik u uit voor de feestelijke opening van een kleine opstelling van het werk wat ik de laatste jaren maakte. Voor het geval dat er gedacht wordt of ik stil gevallen zou zijn, dit bracht mij in beweging of een gedachte bewoog mij en verwoorde of verbeelde ik .

Spelen-der –wijs maak mee deze wandeling door de gastvrije zen tuin van DaanVerbaan

Een uitnodiging om mee te bewegen met wat mij bewogen heeft. Het meeste maakte ik in eigen besloten werkruimte, vat het proces van onderzoeken soms in een doosje, of opende weer een venster van iets dat al tijden niet meer aanklopte en ineens door het meebewegen vanuit deze locatie raken mijn verhalen weer een ander laagje aan. Soms de kinderwereld in memoriam…….een liedje dat ik herinnerde en het feit dat ik de armen altijd strekt om de maan te vangen. Ja ik verzon ook en verzamelde , doe ik dat nog steeds………….het is aan u ?

Misschien hinkelen jullie straks ook op een ander been om een steentje te rapen een ijzerdraad te buigen of een geheim in of uit een doosje te halen. Gedachten worden soms ook vol-wassen. En is een beeld klaar, voor even..wassen is rein maken , helder glas of de bijenwas die van voorbije tijden is gemaakt door natuurlijke processen. In mijn werk maak ik gebruik van alle materialen die er zijn , soms een gevonden voorwerp of een voor mijn stoep gewaaide berg esdoornneusjes. Verbinden is een rode draad een warmte geleider , als door mijn handen laten gaan en iets buigen of vorm laten krijgen.(koperen draadjes of vilt zijn zo’n uiting van een hartsproces.) Maar ook een serie handen van foto’s of het harts-tocht boek….kijk zelf! Een boom die mij ontroert, daar kun je een boom over op zetten of gewoon op je in laten werken zoals de jaarringen van binnenuit groeien en pas zichtbaar worden na de val.Sporen in het zand …………………wie kijkt er niet naar zijn/haar sporen in een on-best-oven duin, of de sneeuw? Zijn lit-tekens mooi, prachtig of hartsverscheurend…………

“”In beweging met””

Ik wil u hartelijk uitnodigen voor de opening van mijn expositie bij spel-en- der-wijs, een meebewegen op ‘n wandeling, getuige van mijn persoonlijke-handelingen met woorden en beelden. In de loop van de tijd is mijn ooghoogte

zich meer op harthoogte gaan ontrollen. Zo ontmoet ik en zoek naar een diepere dimensie als het direct waarneembare op andere schaal (maat) aanrakingen vanuit gedachten/ideeen uitgedrukt in verschillende materialen.

Ontembaar is de taal van de kunst voor mij; Laat gaas of mos zich vangen in licht, papier met steen en vilt die de loden letters verzacht?

Uitnodiging

Ik Veronique Rademaker, beeldend kunstenaar afgestudeerd in 1993 aan de Akademie voor Beeldende Vorming te Tilburg, autonome vormgeving/ alle diciplines.

“ in mijn beeld-taal en woordbeelden tracht ik mijn gevoel en idee, vorm en woord, beweging en licht, ruimte en materie tot een tastbaar beleven te verbinden”.

In m’n vorige exposities was ‘t werk groter, nu is de maat kleiner wat de impuls versterkt.

En is het mij mogelijk om na langere tijd (negen jaar is een noveen?) mijn binnen-wereld doosjes en ruimtelijke objecten, poetische gedachten, buiten uit een te zetten.

Wat mij bewoog en ik in expressie- handelingen uitdruk hoop ik u mee te bewegen op deze wandeling in de tuin van spelen-der wijs. Mijn ooghoogte als harthoogte waar ont-moetingen afspelen, het gaas gevangen in glas of het vilt dat de steen verzacht……….

Bij gevoegd oogje met koperdraadje (warmtegeleider, is de eerste stap, laat het onbewust tijdens de wandeling in uw linkerhand een eigen vorm aannemen, aan ’t einde neergelegd in op ’n glazen schaal.

Werken bij expositie 28-september 2008 bij Spelenderwijs

In beweging met, een keuze uit mijn werk van de afgelopen jaren gecomponeerd, met vrij recent werk mijn gedachte in het nu zoekt verbinding in de Zen-tuin van Daan Verbaan (buiten) en mijn kleiner werk ruimtelijke en twee dimensionale werken in de (binnenruimte).

Spelen met binnen- en buitenwereld en natuurlijk de woorden om een laagje/dimensie dieper te voelen van waar het gaas in gesprek gaat met papier en steen op lood kan stuiten.

Buiten de meer vertikale(de lopers) elementen van het staan en bewegen(op ooghoogte), aangeraakt door de wind. Binnen meer de verstilde horizon-taal (de dragers)getoonde werken in kistjes, op papier/doek of doorzichtiger materiaal op harthoogte.

De rode( van koper) draad in mijn werk wil zich niet vast zetten, (is in beweging zoals het leven)kan zijn. Als een soort van spoor die verbindingen wil leggen/aangaan zijn de koperen draadjes, soms erg ingewikkeld zie de bij een van de vier lopers, soms als een soort van handtekening verbonden of vrij gekomen. Het woord ontembaar in mijn werk kan inhoud krijgen doordat ik me vrij laat bewegen in materiaalkeuze, de natuurlijk gevormde elementen, de esdoornneusjes(recht voor mijn deur gewaaid) het verzamelde zand op reis, de hout/steen/lood/ijzeren elementen omdat die elk een andere huid en verhaal hebben.

Al jaren verzamel en onderzoek ik het vlak, de haargrens van de ontmoeting tussen woord en beeld, waar is het idee en de vorm gebleven of aangeraakt? Het is als een componeren, afstemmen op er mag ontstaan. Kijk en tast wat grond onder je voeten voor sporen laat maar ook die zachte adem van de wind ‘n fluistering van stilte die zo scherp kan zijn als ‘n egelpin.

Mijn werk wordt de laatste jaren intensiever, qua maat wat hand-zamer, soms begrensd in een doos of boek, zodat je de binnenwereld kan toelaten als de buiten-wereld ruimte geeft.

Inspiratie is mijn leven zelf, persoonlijke elementen soms als kleer-hanger maar niet meer dan dat laat je leiden………de drang te scheppen is zoiets als ademhalen, ge-woon-lijk.

De woord-beelden zijn ook geen taalkundige inspanningen maar net die af-onderbreking waarin ikzelf een ander laagje wil benaderen of blootleggen. (hou vastjes)?

Ga zelf op wandeling/a/vond tuur/kijk rond en mijn aanzet is een ingang maken tot verwonderen, het verhaal of het beeld staat op zich in vrije verbinding tot u.

Handeling 8 losse letters van ongeveer 60cm. losse letters die al een andere vorm hebben gehad, verspreid tegen de cirkelmuur , ingang, woord is handeling als een knip-oog naar het meenemen op de wandeling. De letters geverfd met schoolbordverf, je kan er je naam opzetten als je de letter hebt verplaatst of dat ‘t gewoon een fijne vorm voelt. (herhaalbaarheid van lettervormen, de inhoud is afhankelijk van kijker en context, ruimte en

vier-kant- zijde-links het bui-gen

in die cirkelholling geplaatst een glas-bak meter/vierkant met daarop de letters.

3. Bewegende lichamen :de 3 vertikale staanders/lichamen, betontegelvoet met 2 meter ijzerenstaaf waaraan een kartonnenplaat met daarop een haiku (gedachte-gedicht) het beweegt door de wind of het langsbewegen. Letters geschreven met kasselse-aarde:

als niet meer dan sporen , aarde/wind………….gedachtevormendie ‘verwonderen’.

de zin van zijn

zou kunnen betekenen dat

zin en zon een zijn

beweeg ga voorbij

anders verstoor je misschien

de loop der dingen

blaren van wachten

tot de lente weerkeert, droog

ik het gevallen blad

Gebald leven- woordloos.

geroeste bak als grens waarin de stenen met viltenhuiden gevangen zijn of waar het glazen- oog opvalt, (steen met draadfiguren……………….) Beschermen of uitkomen……….?

kwetsplek- rustplaats

spiegel ondergrond , daarop zwevend een blauw gelakte wolkvorm bekleed met vilt, laagjes toe te dekken of te ontdekken, een blauwe plek kan zijn een pleister-plaats, rustplaats, kwetsplek, parkeerplaats enz. enz.

prik nooit iets vast tenzij je het voor de wind wil behoeden, huid is zichzelve of…laat door.

drie sokkels/ staanders :

zin de drie lagen mdf-plaat met de op stenen getilde poortvorm

waarin de wachter sober en wit een gesprek aan gaat met rode aarde

zon: twee lagen sokkel mdf plaat met zandloper uit de woestijn

een gaas figuur zeer open daarin de zeester gevangen of de mens

zijnde hals vorm van zink en daarop gaas/vilt poortkraag de vier lagen mdf-plaat met het vulkanisch zand

op harthoogte zijn er drie verschillende objecten ontstaan , het ronde /opener diffuser ,maar ook het zware nek-lood waar een hoofd/hemd van gaas en wol een opening laat zien naar waar? Een poortje op stenen , wankel maar stevig kreeg een andere wachter………….

de lopers: 4 vuurwerkkokers bewerkt met steen, koperdraad en glazen ogen en het heel kwetsbare rozenblad met koperdraad. Waarom lopen mensen over straat, waarom vangen we tijd in een zandloper en waarom lopen zaken soms wel en soms…..

gaasramen ; in elk raam een gaas-raster, met handen/bomen foto’s en

flesjes boog in binnenste, andere vierkanten/rechthoek in binnenruimte

de rol vlaslijnen in de hoek bij trap en geluidsinstallatie afdekken

Binnenruimte

Info-Halletje: Schaal met boogjes

Viltentas met info, boek om in te schrijven (naam , vraag etc.)

twee dimensionaal werk:

werk op papier/boek en of doek

stand-aard (diverse matertialen)
takkenkruis (bomen)
lange spiegelboom met beukennootjes en egelpinnen
wolken
hart, boek (gebroken hart)
foto’lijstjes met kleine objectjes (evt..verkoop)

op de witte tafeltjes en dragers :

doos lot
doos peelfoto’s oer
doos lig-amen
loden boek,
kleine doosjes (zeevrouw) engel) huis-houd-kunde
zee-gereedschap met bootje
de kindherinneringen im kw

Hart v/d expo het binnenste:

de vloer ingestrooid met zilverzand ongeveer 3 cm.
Rode-midden wand;

– het gazenkruis met engelse woordkruis eronder

– viltenhart kruis

– gegroeid sterrenkers kruis/plus

mos hart op grond of in drager middenbewegingsvel
boek : gebroken hart los
rode doos hart foto’s en gaasfiguren handen (hart/handen)
in raam sterven/venster

50 stuks houten boekjes/klapper door “t oog van de kunstenaar bewogen

be-wo-gen

Hoe stiller een beweging hoe grootser, de kunst van het weglaten en kiezen. Hierbij een kleine serie haiku’s omdat ze iets aanraken met deze plek en tijd van leven.

De beelden als niet meer dan een echo’ van wat als proces bij mij is ontstaan. Het be van beeld aanduiding, de wo van woordaanduiding en in het duits Wo?

Gen iets wat in aanleg al aanwezig is, het zijn de kern van het levende, waarom dan in vorm gegoten?Kan het nog bewegen dan, alleen als u het uitspreekt en of laat naklinken. Bogen, wegen, ogen al die elementen die iets willen , meer dan vast staand zijn.

Ik tracht in mijn beeldend werk vanuit verscheidene materialen een gesprek aan te gaan met de ruimte soms vanuit menselijke lijnen soms vanuit een dieper idee.

Toen de woorden in mijn werk verschenen kwam er een laag/dimensie bij, het zoeken naar kernen, het willen verwonderen, eigen ruimte en context van de kijker spelen dan ook ’n rol…… Is dit een boekje nee, net niet!

Bewogen; 12 haiku’s met beeldimpressie najaar 2008,

Beeldend kunstenaar; veronique rademaker, kettingstraat-20a-5611rdeindhoven vrademaker@dse.nl

Op de trap:

in memoriam de kinderwereld
dierbaar
doornroosje
het gouden kistje
bedrading en ogen van tijd

Op tafels en dragers:

gesneden
vleugel(s)
lot
getrokken tijd
gestolde tijd
in was gedrukt
log boek
doorkijk
aftastend; hand en bomen
oer
lig amen
all-een
nu
27 tol/toestand
elementen, twee maal
life/breekbaar

Het binnenste; hart van de expositie

De vloer gestrooid met zand om ieders sporen , de grond waarop wij gaan.

Voor het raam het zonnerad, papier met vlas en ijzer.

De rode muur als warm vlak

kruis-punt
sterk
met ’n gerust hart
dáarde rond
levend hart
‘gebroken hart’
in hart en handen
stand-aard
in hart en nieren
afgestemd
spiegeling
zonnerad

uitnoding tot ‘n wandeling door mijn persoonlijke handelingen, ik hoop dat uw eigen spoor en verhaal hiermee aangeraakt worden. Het gaat erom het leven mee te bewegen en te ver-anderen. Het oogje met koperen boogje mag meegevormd zijn door de warmte van uw hart, neergelegd op de glazen schaal, ZEN.