Van op een hoop
Het bijeengewaaide verlangen
Vergeten tot de wind
Met wortel en tak,
Roeide en het woeide
Voor mijn voeten.
Het gevoel van zorgen
Die de zomer doorploegde
En de winter in mijn
Achterhoofd, vertakt
En zonder blad,
Het eren aanvangt.
Las ik vanochtend in de krant, neen ik zag er’t beeld
van een kind, ten dode opgeschreven
Zou ’t als nog uitgezet zijn, ons kijken ver telde
Tot aangespoeld verwijt, lijken zij wie schuldig zijn
kind kreeg naam, gaf leven op zeeslachtvelde
Een verweerde pieta, roept moeders-pijn
Zwart wit, leeggebloed klim op
tot het geraamte, de kleur van schaamte drinkt
(Brons/hout/gips/glaspapier/klimop)
Eik vervangt mijn geraniums….
In een opruimproces, plaats ik wat verzamelde resten,
Heb daar de vrouw met een arm en een been,
Het ijzeren gordijn om een houtenraam gekadert
Het bevestigen is een hele klus met mijn twee armen
Die niet helemaal samenwerken en het roestige
Ijzer willen dwingen om het hout heen, niet het
Snijden doet pijn maar het zagende gevoel,
Huisarrest omgezet in creatief ver-ruimen.
Mijn overwoekerde tuin leverde het eikje,
ook een klus haar los te krijgen van een wortelklomp.
Ineens heb ik het verhaal: de vrouw is niet gevallen,
Zij leunt enkel, om ons een blik achter het gordijn te
willen geven enkel als je mee wilt dansen….
Enkels van vrijheid die de gevallen wolk
In de hoop dat regen voor mijn eik nog niet
Voldoende is, vlagen de flarden een vragen……
Zij maakt het verschil, als ik in beweging kom,
Blijf vooral niet zitten, mag ik deze kans van U?
(Hout/was/ boek/ draad papier)
In dat wat was geen
Ontpopt er mijn koningschap
Gestold vrij leven
Voetenboord,
Uit ander oord,
Op gedachtenwolken
Vleugels tolken!
Links
Van esdoornzaden die vergingen
En nog net wat zon opvingen…..
Midden
Houtje afgebroken tak(t)
In was en rozen gepak(t)
Rechts
Mosselhuizen paarlemoer
Ogen zee en luchtvervoer…..
De gevonden esdoornneusjes,
zonnen in de geur van kurkumavelden.
Materiaal, karton, was, papier, egelpen
Waterlelieblad, al liggend ving zij licht,
Geplukt, gedroogd vervoering,
op reis gegaan.
Lag tijdloos ingepakt
tot mijn handen handelden
Met water en lijm vormde het blad
zich tot een omarmend omvatten
Zocht zo naar een nieuw lichtdoorlaten….
in de horizon, gericht!
Zonsopkomst om-me
Daar is de zon in mij tot
De Zonsondergang.
>a